علی‌آباد

بنظرم این که نظرات آدم عوض میشه خودش قشنگیه کاره. 

وگرنه آدمی که نظراتش ثابت بمونه که هنر نکرده :))

من خودم چند وقت یه بار به آرشیوم نگاه میکنم ببینم چه فازایی داشتم و خودم خندم میگیره و با اون وجود هم افتخار میکنم که یه فاز هایی رو گرفتم و تا یه جایی هم بردمشون جلو و بهشون پایبند بودم و گزارشش رو نوشتم. که خودش جالبه.

همین که دوست داری خوندن وبلاگای همچین آدمایی رو نشون میده که بزودی حرفای زیادی برای گفتن خواهی داشت و وبلاگت پر رونق تر میشه.

واقعا دوست دارم به این چالش بپیوندم.

 تدریس واقعا خوبه و به‌نظرم برید سمتش زودتر.

تدریس وقتی هنوز نوجوونی، خیلی روی مسئولیت پذیری و منظم شدن برنامه‌های زندگی آدم تاثیر داره. اصلا همون پولی که خودت دربیاری هم خیلی کیف میده، حس میکنی که دیگه یه آدم مستقل هستی.

به‌علاوه اینکه خیلی خودتونو درگیر overthink کردن درباره‌ی اینکه وای حالا چی میشه و این‌ها نکنید به‌نظرم. خوشبختانه همه چیز الان چاره داره و هزاروشونصد نفر راهکار دادن براش تو سایتای مختلف یا یوتیوب. همه که از اول بهترین ورژن موجود نیستن، نیاز به تجربه داره و کم‌کم درست میشه و دستتون میاد.

من وقتی توی یه کاری بی اعتماد به نفسم، یه چیزی که خیلی برام جوابه مرور گذشته ی آدماییه که  به نظرم الان آدمای کار درستی میان. بعضی وقتا میرم پست های چند سال پیش بلاگرای مورد علاقه م رو میخونم و میبینم چقدر با قلم الانش فاصله داشته. یا یاد فیلم های قدیمی بازیگرایی میفتم که الان کارشون درسته و توی اون فیلما به شدت مصنوعی بودن.

من هم یه مدت که میخواستم تدریس کنم اعتماد به نفسم پایین بود با اینکه حقیقتا کارم خوبه :دی یادمه اولین جلسه که رفتم به یکی درس بدم یه مبحث فوق العاده ساده رو صدبار مرور کردم و سوالای احتمالی رو بررسی کردم. ولی اون موقع هم یه چیزی که کمکم میکرد یادم نره این پرفکت نبودن اول کار طبیعیه، این بود که یادم میومد یکی از معلم هایی که الان توی کارش خیلی معروفه، وقتی از سال اول تدریسش حرف میزد، در موردش یه صفتی به کار میبرد که فکر کنم"فاجعه" بود یا همچی چیزی.

چیزایی که گفتم چیزایی نیست که آدما ندونن. ولی به نظرم یادآوریش برای خودمون خیلی مهمه.

درباره‌ی روز دوم، یادمه سال هشتم به مناسبت روز معلم برنامه با کلاس ما بود. هرکسی قسمتی رو به عهده گرفت و من نویسنده‌ی همه‌ی قسمت‌ها بودم و یه متن انگیزشی هم قرار بود خودم بخونم.

متنی که درباره‌ی روز معلم بود رو دادیم کریمی نژاد بخونه. معلما پا شده بودن دست می‌زدن، یکی‌شون بغضش گرفته‌بود. یکی‌شون اومده‌بود بوسش می‌کرد. وضعی بود!

نوبت من که شد، رفتم دستمو بردم بالا و به مناسبت روز سمپاد در قلب یک سمپادی عربده زدم من آینده‌ساز این مملکتم. تازه اون موقع مد شده‌بود هی میگفتن "این کارو نکنی گل من" که منم ازش استفاده کردم و یهو کل بچه‌های متوسطه‌ی اول رو همزمان پوکر دیدم. 

خلاصه که می‌خواستم بگم حق دارین. خط فکری نوشته‌ی من عوض نشده‌بود ولی فن بیان و زبان بدن خیلی تاثیرداره. :))))

ان‌شاءالله اسمتون در خاطر مردم ثبت بشه و همیشه شما رو به خوبی یاد کنند و شما رو الگوی خودشون قرار بدن :)) 

کدوم سناریو رو بیشتر دوست دارید خودتون؟ :))

نخیرشم طبق برنامه من تو سناریوی اول همه مون با هم میریم خارجه، بعد مثلا تابستونا شما داداشا با زن داداشا میاین ایالت ما و مامان بابا دیدنمون:))))))

اصرار عجیبی داری که دور باشی از ما (درحال تفکر) نکنه سناریوی اول و دوم رو قراره تلفیقی اجرا کنی؟:)))))

انگار توی یک عاشقانه ی آرام بود که داشتن برای همه زندگیشون برنامه ریزی میکردن و یه جایی حرف این شد که چقد بده آدم همه زندگیش برنامه ریزی داشته باشه و کسل کننده س. بعد جواب این بود که وقتی یه برنامه ای داری شکستن گهگدار اون برنامه لذتش یه چیز دیگه س.

من یه پیشنهادی دارم.

نظرتون چیه بعد از اضافه کردن هر روز، پست رو دوباره با "انتشار در آینده" منتشر کنید که ما متوجه بشیم روز جدید رو نوشتید؟

البته هر طور که خودتون مایلید. ولی خب من همیشه یه روز دیر می‌رسم..

اون جمله ی آخر مثل گزارش اخبار آب و هوا بود :) " به علت افزایش غیرمنتطره ی تکالیف در هفته جاری ..."

منتظر میمونیم شما هم ان شاء الله موج تکالیف رو با موفقیت پشت سر بذارین :)

حالا چرا سعی داری خوابگاه طرشت رو بدنام کنی این وسط؟ :))) 

سلام علی! خوبی؟

خب، بالاخره خوندمشون کامل =)

چقدر اون سناریوهات باحال بودن :دیی! چقدر درناکه که که به جای گریه کردن باهاشون، عادت کردیم و می‌خندیم همگی بهشون، ولی خب خیلی بامزه نوشته بودی در هر حال!

من اون پست خوددرمانیتو پیوند زدم که اگه یه موقعی داشتم می‌رفتم بکشم بیام اونو بخونم و به راه راست برگردم! پس با خودت این‌طوری بگو که اگه بری معتاد بشی منم دیگه از راه به در می‌شم، پس به خاطر منم که شده نباید معتاد بشی =/ این دیگه نهایت انگیزه‌دهیم برای پیشگیری از سناریوی دومت بود!

+می‌شه درمورد چیزی که به فری‌برد نوشتی بپرسم؟ من هرچقدر نگاش می‌کنم متوجه نمی‌شم... چک‌میت که نمی‌شه با یه حرکت، می‌شه؟ یا مربوط به احاطه‌گری و ایناست؟ مخم هنگ کرد =/ آهااا، یا نکنه خودت طراحیش کردی و تمرین هوش مصنوعیتونه؟!

پشمک چیه، ایول بابا! یعنی کارای همه این‌قدر قشنگ در اومده؟ یعنی دانشجوهای سال اول کامپیوتر می‌تونن همچین چیز قشنگی در بیارن یا این خیلی قشنگ در اومده؟

حرکت هردو طرف رو خودمون می‌کنیم پس؟

ببین، یعنی کلا خودت ساختیش؟ جای مهره‌ها و عکسشون و هویت‌شون رو و سیستم بازی و الگوریتم‌های حرکت مهره‌ها و اینا رو، همه رو خودت از صفر بهش فهموندی؟

حجمش چقدر شده؟ اگه زیاد نیست می‌تونی برام بفرستیش تو تلگرام؟

ایول بابا، غبطه خوردم بهت!! آقا این همه تفاوت واسه دو هفته عادلانه نیست =/

اومدم بگم یه هفته‌تون تموم شده و از کادر خارج شم:دی

عصن به من چه که یه هفته‌تون شده چهل روز! ولله =)))

و وای و هزااار وای بر آن شنبه‌هایی که هرگز نمی‌رسند :دی

سلام😊 منم یه روز اومدم چنتا مطلب درسی پیدا کنم با وب اقای بیضایی اشنا شدم بعدم هزارتا وب دیگه یافتم‎:)‎

جالبیش اینه که نویسنده برای پستا و کامنتا ارزش قائله‎:)‎

و به چرتی یه رمان نتی نیس

و اینکه منم برام جالبه تفکرات و افکار دیگرانو میخونم‎:)‎خودمم مینویسم ولی نه تو وب در دفتر همین‎:)‎